De relevantie van een speler geeft aan hoeveel aandacht je aan een speler zou moeten besteden. Met een speler met een hoge relevantie zou je intensiever moeten bezig zijn dan met een speler met een lagere relevantie.
We maken daarbij onderscheid tussen de relevantie van een veldspeler (groen) en een keeper (blauw).
Wij bepalen twee waarden voor de relevantie. Ten eerste, de minimale relevantie (donkere balken) van een speler, die voortvloeit uit de huidige wetenschap die we over een speler hebben en anderzijds een maximum relevantie (lichte balken), die de maximaal mogelijke relevantie van de speler weergeeft.
Hoe meer informatie je over je speler verzamelt, hoe meer de minimale en de maximale relevantie overeenkomen. Daarbij kan de minimale relevantie ofwel gelijk blijven of stijgen en de maximale relevantie dalen of gelijk blijven.
De relevantie wordt uit verschillende componenten berekend. Alles bij elkaar gebruiken we een tamelijk complexe formule met veel verschillende uitzonderingen, zodat een exacte beschrijving hier niet gegeven kan worden. Echter, we willen de factoren die een rol spelen kort opsommen:
Aanvullend …
Op basis van deze gegevens, bepalen we dan de minimale en de maximaal mogelijke relevantie en geven deze als marge aan.
Deze vraag kan niet in het algemeen worden beantwoord. Men moet hier vooral onderscheid maken tussen de minimale en de maximale relevantie. Als laatste gescoute spelers hebben aanvankelijk altijd een zeer hoge maximale relevantie en een lagere minimale relevantie omdat er weinig gegevens beschikbaar zijn voor deze speler. In principe kunnen we zeggen, hoe dichter de minimale naar de maximale relevantie bij elkaar zitten, des te groter is de zeggingskracht van relevantie. Dus moet (zoals altijd) getracht worden zoveel mogelijk skills van de spelers af te dwingen door ze op te stellen.
Als na enige tijd wat informatie bekend wordt en de minimale en maximale skill elkaar genaderd hebben, laat zich relatief goed herkennen welke spelers nog steeds van belang zijn en welke niet.
We kunnen in onze berekening niet alle aspecten meenemen en moeten enige aannames, benaderingen en vereenvoudigingen toepassen om deze berekening überhaupt te kunnen aanbieden.
In principe worden multi-skillers door onze berekening bevoorrecht. Stel dat een speler in twee vaardigheden matig kan worden, dan kan hij een hogere relevantie hebben dan een speler die in één skill goed kan worden maar voor de rest alleen slechte skills heeft. Dergelijke mono-skillers worden dus iets zwakker weergegeven dan menig gebruiker ze persoonlijk zou inschatten.